رابطه سبک های تفکر والدین و سازگاری اجتماعی در فرزندان پسر عادی و تیز هوش

هدف از این پزوهش تعیین تفاوت سبک های تفکر والدین و سازگاری اجتماعی در فرزندان عادی وتیزهوش است. روش پژوهش از نوع علی مقایسه ای است. جامعه آماری کلیه دانش اموزان پسر مقطع دبیرستان عادی و تیزهوش شهر تهران است.روش نمونه گیری ، خوشه ای تصادفی انتخاب شده است و حجم نمونه تعداد 400 نفر( 200 نفر عادی و 200 نفر تیزهوش) می باشد.در این پژوهش پرسشنامه سبک تفکر والدین استرنبرگ(2002) و مقیاس سازگاری اجتماعی رام بل(1961 ) استفاده شد. روش تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل استنباطی(تی مستقل و رگرسیون چند متغیری )برای آزمون فرضیه ها استفاده شده است. نتایج نشان دادکه با 95%اطمینان می توان گفت بین سازگاری اجتماعی دانش آموزان عادی و تیزهوش تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین می توان گفت بین سبک تفکر اجرایی والدین عادی و تیزهوش تفاوت معنادار وجود دارد و این تفاوت به نفع والدین دانش آموزان تیزهوش است. همچنین نتایج نشان دادکه با 95%اطمینان می توان گفت بین سبک تفکر قانونگذارانه والدین عادی و تیزهوش تفاوت معنادار وجود دارد. و این معناداری به نفع والدین دانش اموزان عادی می باشد.نتایج نشانگر آن است که خرده مقیاس های سبک تفکر والدین 394/0 از واریانس سازگاری اجتماعی دانش آموزان را پیش بینی می کنند. مقایسه ضرایب رگرسیون استاندارد نشان می دهد که سبک قضایی سهم کمتری در پیش بینی سازگاری دانش آموزان تیزهوش دارد. قابل ذکر است از آنجا که رابطه سبک قانونگذار و سازگاری اجتماعی مثبت می باشد می توان نتیجه گرفت که هر چه میزان سبک قانونگذار بیشتر باشد فراوانی سازگاری اجتماعی بیشتر است و بالعکس.